Μετά από πενταετή κώμα, ο άνδρας ξυπνάει για να ακούσει το γιατρό να λέει: “Λυπάμαι”

Ο λόγος για τον οποίο ο γιατρός ζητά συγγνώμη από έναν άνδρα που ξύπνησε από κώμα πέντε ετών θα σας αφήσει άφωνους.

Ο Γιώργος ΜακΚίνλεϊ ανοίγει τα βαριά του μάτια, καθώς ξαφνικά ένα υπερβολικά φωτεινό φως κάνει τα μάτια του να βαραίνουν. “Πού βρίσκομαι;” ψιθυρίζει. Το βλέμμα του περιηγείται γύρω του, καταλήγοντας σε ένα άγνωστο λευκό δωμάτιο. Η όρασή του είναι θολή, αλλά μπορεί να διακρίνει μια αόριστη σιλουέτα μιας φιγούρας μπροστά του. Μετά από μερικές αποφασιστικές ανοίξεις και κλεισίματα των ματιών, η φιγούρα γίνεται διαφανής και μεταμορφώνεται σε έναν άνδρα. Ξανανοίγοντας τα μάτια του με περισσότερη δύναμη, προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει αυτήν την αινιγματική σκηνή. “Τι συμβαίνει;” ρωτάει. Ενώ ξανάνοιγε τα μάτια του, μπορεί πλέον να δει τον άνδρα πιο καθαρά. Ο άνδρας φοράει ένα λευκό παλτό και έχει ένα στηθοσκόπιο κρεμασμένο από το λαιμό του. Τότε, ο ΜακΚίνλεϊ αναγνωρίζει τον άνδρα – βρίσκεται σε ένα νοσοκομείο.

Κάνοντας μια βίαιη εισπνοή, ο Γιώργος αισθάνεται τον παγωμένο αέρα να γεμίζει τον ξηρό λαιμό του. Η αποστειρωμένη μυρωδιά του αντισηπτικού εισχωρεί στις αισθήσεις του, ενισχύοντας τον αποπροσανατολισμό του. Προσπαθεί να σηκωθεί, αλλά το σώμα του αρνείται να τον ακολουθήσει. Εν τω μεταξύ, ο άνδρας με το λευκό παλτό πλησιάζει και γονατίζει δίπλα στο κρεβάτι του. Έχει μια ήρεμη έκφραση, αλλά κάτι στην παρουσία του τον ανησυχεί. Αισθάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν μπορεί να το εντοπίσει με ακρίβεια. Το έντονο βλέμμα του άνδρα καρφώνεται πάνω του, προκαλώντας του ρίγη στην σπονδυλική του στήλη.

Ξαφνικά, ο άνδρας μιλάει. “Συγνώμη, κύριε ΜακΚίνλεϊ”, λέει με φωνή που τρέμουληζε. Οι λέξεις αιωρούνται στον αέρα, σκληρές και μπερδεμένες. Ένας αναστριχιαστικός φόβος διαπερνά τη σπονδυλική στήλη του Γιώργου. Γιατί ζητά συγγνώμη; Δεν ξέρει καν γιατί βρίσκεται εκεί. Μόλις ξύπνησε, χωρίς να έχει καμία ανάλυση της κατάστασης, και τώρα αυτός ο άγνωστος άνδρας ζητά συγγνώμη; Τι συμβαίνει;