Καθώς η Κασσάνδρα έφευγε από την κλινική με τον Ρέτζι, το μυαλό της έτρεχε με ένα μείγμα φόβου, δυσπιστίας και στενοχώριας. Πάλευε να συμβιβάσει το φίδι που αγαπούσε με το αρπακτικό που περιέγραψε ο Δρ Χάνσον. Καθώς σκεφτόταν την κατάσταση, ήξερε ότι έπρεπε να πάρει μια δύσκολη απόφαση. Άξιζε να διακινδυνεύσει τη ζωή της για να διατηρήσει τον δεσμό που μοιραζόταν με τον Reggie ή θα έπρεπε να λάβει τις απαραίτητες προφυλάξεις για να προστατεύσει τον εαυτό της;
Παρά τις διαμαρτυρίες της, η Κασσάνδρα δεν μπορούσε να αγνοήσει τα γεγονότα. Ο Δρ Χάνσον εξήγησε ότι οι πύθωνες είναι γνωστό ότι είναι ευκαιριακοί κυνηγοί και η συμπεριφορά του Ρέτζι ήταν σύμφωνη με εκείνη ενός φιδιού που ετοιμάζεται για ένα μεγάλο γεύμα. Την παρότρυνε να επανεξετάσει την κατάσταση διαβίωσής της με τον Reggie, προτείνοντάς της να βρει ένα πιο κατάλληλο σπίτι γι’ αυτόν.