Πέρασε τις επόμενες μέρες προετοιμάζοντας την αναχώρησή του, αποχαιρετώντας το φίδι που είχε γίνει τόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής της. Τότε, ένα πρωί έφτασε η μέρα που τόσο φοβόταν. Όταν ήρθαν οι διασώστες για να πάρουν τον Ρέτζι, η Κασσάνδρα πάλεψε να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Χάιδεψε για τελευταία φορά τα λέπια του Ρέτζι, ψιθυρίζοντας τον αποχαιρετισμό της.
Καθώς τον φόρτωναν στο φορτηγό τους, δεν μπορούσε να μην αναρωτηθεί αν ο Ρέτζι καταλάβαινε την αγάπη που μοιράζονταν και τον κίνδυνο που είχε δημιουργήσει. Ήταν μια γλυκόπικρη στιγμή καθώς τον έβλεπε να τον απομακρύνουν. Παρόλο που πονούσε, ήξερε ότι ήταν για το καλύτερο.