Κάθε μάτι στο δωμάτιο ήταν ακλόνητα προσηλωμένο στη γυμνή μορφή του Ρόχαν, και κάθε μυαλό πάλευε με το θέαμα που δεν μπορούσε να κατανοήσει. Ένα κύμα ανησυχίας διαπέρασε το δωμάτιο. Αρκετοί ειδικοί προσέφεραν τις απόψεις τους, συμβάλλοντας ο καθένας στην μπερδεμένη συζήτηση, αλλά μια συναίνεση παρέμενε ανείπωτη.
Η ατμόσφαιρα στην αίθουσα έγινε τεταμένη, ο αέρας έμοιαζε να αραιώνει σαν να ετοιμαζόταν για σύγκρουση. Έπρεπε να δράσουν, και να δράσουν γρήγορα! Αν δίσταζαν, οι πιθανότητες επιβίωσης του Ρόχαν θα μειώνονταν σημαντικά. Έτσι, αν και δεν ήταν σίγουρος για την κατάσταση, ο επικεφαλής χειρουργός αποφάσισε να ερευνήσει περαιτέρω. Κράτησε την αναπνοή του και έβαλε με λεπτότητα το χέρι του μέσα στην ανοιχτή κοιλότητα. Ξαφνικά, σταμάτησε απότομα. Τα δάχτυλά του ακούμπησαν πάνω σε κάτι, μια αίσθηση που του προκάλεσε ανατριχίλα στη σπονδυλική στήλη.
Με προσεκτική σκέψη, απέσυρε το χέρι του, αποκαλύπτοντας ένα θέαμα που θα έμενε για πάντα χαραγμένο στη μνήμη όλων όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα. Εκεί ήταν, ένα αδιαμφισβήτητα οικείο σχήμα – ένα άκρο.