Μέσα σε λίγα λεπτά, οι διαπεραστικές σειρήνες των περιπολικών που πλησίαζαν έσπασαν τη σιωπή της νύχτας. Ο Τζούλιαν και η Τζένιφερ περίμεναν με αγωνία την άφιξή τους, με το μυαλό τους γεμάτο με ένα μείγμα φόβου και προσμονής. Καθώς οι αστυνομικοί μπήκαν στο σπίτι, ο Τζούλιαν και η Τζένιφερ ένιωσαν μια μικρή αίσθηση ανακούφισης να τους κατακλύζει, επιτρέποντάς τους να πάρουν μια ανάσα, έστω και στιγμιαία.
Οι αστυνομικοί δεν έχασαν χρόνο για να επιθεωρήσουν το δωμάτιο του μωρού, με τα εκπαιδευμένα μάτια τους να σαρώνουν κάθε γωνιά για τυχόν σημάδια κινδύνου. Εξέτασαν το μυστηριώδες σημείο που είχε αιχμαλωτίσει την αμείωτη προσοχή του Γουίσκερς, αναζητώντας οποιοδήποτε στοιχείο που θα μπορούσε να εξηγήσει τα ανησυχητικά γεγονότα. Μετά από μια ενδελεχή έρευνα, ένας από τους αστυνομικούς στράφηκε προς τον Τζούλιαν και την Τζένιφερ, με την έκφρασή του να είναι ένα μείγμα ανησυχίας και θαυμασμού.
“Πρέπει να σας συγχαρώ και τους δύο”, είπε ο αξιωματικός, με τη φωνή του να διανθίζεται με γνήσιο έπαινο. “Το ένστικτο της γάτας σας και η γρήγορη σκέψη σας που μας ειδοποίησαν για αυτή την πιθανή απειλή αποδείχθηκαν ανεκτίμητες. Χωρίς την επαγρύπνηση του Whiskers και τη δική σας προσοχή, είναι πιθανό να μην είχατε προσέξει ποτέ τι πραγματικά συνέβαινε”.