Τότε, μια μέρα, έφτασε επιτέλους η μέρα που φοβόντουσαν. Πριν ακόμα αρχίσει να φαίνεται η κοιλιά της Τζένιφερ, παρατήρησαν ξαφνικά μια αλλαγή στη συμπεριφορά του Γουίσκερς. Κατά κάποιο τρόπο, φαινόταν να διαισθάνεται ότι η Τζένιφερ ήταν έγκυος. Δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν, αλλά ήταν σαν ο γάτος να ήξερε ότι κάτι ήταν διαφορετικό.
Ο Γουίσκερς άρχισε να νιαουρίζει στην κοιλιά της Τζένιφερ, αλλά δεν ήταν ο συνηθισμένος γλυκός και στοργικός ήχος που είχαν συνηθίσει. Αντ’ αυτού, ήταν ένα μακρύ, δυνατό νιαούρισμα που προκάλεσε ρίγη στην Τζένιφερ και τον Τζούλιαν. Έμοιαζε περισσότερο με κραυγή παρά με ένα απλό νιαούρισμα.
Αυτό που ήταν ακόμα πιο ανησυχητικό ήταν ότι το κλάμα του Whiskers δεν σταμάτησε- συνεχίστηκε μέρα και νύχτα, γεμίζοντας το σπίτι τους με έναν ανησυχητικό ήχο. Τι συνέβαινε στον Γουίσκερς; Φαινόταν σχεδόν δαιμονισμένος ή κάτι τέτοιο…