Η πρώτη εβδομάδα του νέου της κεφαλαίου ήταν ένας ανεμοστρόβιλος, μια περίοδος που πραγματικά προσωποποιούσε τη φράση “άγρυπνες νύχτες”. Ωστόσο, η Lily δεν πτοήθηκε, αφιερώνοντας όλη της την προσοχή στην ευημερία των διδύμων της, αγνοώντας τον κόσμο πέρα από το κουκούλι που τα έθρεφε. Σταδιακά, άρχισαν να εγκαθιδρύουν έναν οικείο ρυθμό, σε αρμονία με τις μοναδικές τους ανάγκες και ρουτίνες.
Ωστόσο, η γαλήνη έσπασε τρεις εβδομάδες μετά το ευτυχισμένο ταξίδι τους, όταν μια γενική αίσθηση ανησυχίας κατέλαβε τη Λίλι. Στην αρχή, το απέδωσε στη συνήθη επιλόχειο κόπωση, αλλά δεν άργησε να συνειδητοποιήσει η Λίλι τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων της, τα οποία ξεπερνούσαν τα κοινά όρια της επιλόχειας δυσφορίας.
Ένας παλλόμενος πόνος την τύλιγε, ένα αμείλικτο μαρτύριο που ξεπερνούσε κάθε βάσανο που είχε υποστεί κατά τη γέννηση των διδύμων. Η ένταση αυτής της ταλαιπωρίας σήμανε συναγερμό, κάνοντάς την να αναγνωρίσει ότι κάτι όντως δεν πήγαινε καλά.