Βάλτε θρασύτατες ετικέτες στο κάθισμα του αεροδρομίου που αναγράφουν “για ηλικιωμένους, ευάλωτους και εγκύους”! Διακριτικό, έτσι δεν είναι;
Θα περίμενε κανείς ότι θα ήταν διακριτικοί με τις πινακίδες, αλλά δεν είναι, είναι ξεκάθαροι για το τι υπάρχει. Μπορώ να φανταστώ μια εύθραυστη ηλικιωμένη κυρία να κουνάει το δάχτυλό της και να δηλώνει: “Ναι, είμαι ηλικιωμένη, δώστε μου αυτή την καρέκλα!”. και “Ναι, είμαι γριά, δώστε μου αυτή την καρέκλα!”; Και μετά οι εξαντλημένοι ταξιδιώτες πέφτουν κάτω, υπερβάλλοντας: “Είμαι αδύναμη!”. και πέφτουν κάτω, λέγοντας.
Οι ετικέτες μπορεί να είναι ωμές, αλλά πρέπει να αναγνωριστεί ότι το έργο είναι χιουμοριστικό και ειλικρινές. Ας μην προσβληθούμε αν εμπίπτει σε μια λιγότερο κολακευτική κατηγορία. Απλά σκεφτείτε το ως ένα σήμα τιμής με μια διαφορά!
Με κάθε σοβαρότητα, η ιδέα είναι να κρατήσουμε θέσεις για όσους τις χρειάζονται πραγματικά. Αλλά ήταν απαραίτητο να ραφτούν τόσο πολύ για τους επιβάτες; Ας ελπίσουμε ότι οι έγκυες επιβάτες δεν θα γεννηθούν βλέποντας να περιγράφονται ως “αδύναμες”. Το μωρό μπορεί να βγει έξω γελώντας με την αυθάδη πινακίδα! Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ένας άμεσος τρόπος να εξασφαλίζονται θέσεις για τους σωστούς ανθρώπους. Τώρα, προχωρήστε και δώστε μου αυτή την καρέκλα!