Στη συνέχεια, η κυρία Γκαρσία μοιράστηκε μια οδυνηρή αλήθεια: ο Γκάμπριελ δεν είχε πατέρα και έπρεπε να τον μεγαλώσει μόνη της. Όταν ανακάλυψε ότι θα αποκτούσε δίδυμα, ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί δύο γιους μόνη της, οπότε πήρε την οδυνηρή απόφαση να αφήσει τον έναν από αυτούς σε ένα ορφανοτροφείο.
Η Λένα δυσπιστούσε, αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί τις δύσκολες συνθήκες που πρέπει να αντιμετώπιζε η κυρία Γκαρσία. Ένιωσε συμπόνια γι’ αυτήν, κατανοώντας ότι έκανε αυτό που πίστευε ότι ήταν το καλύτερο για το μέλλον του παιδιού.
Καθώς δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπο της κας Γκαρσία, η Λένα ένιωσε διχασμένη ανάμεσα στο θυμό για το μυστικό που κράτησε και τη συμπόνια για τη δύσκολη απόφασή της. Η αγάπη της κυρίας Γκαρσία για τους γιους της ήταν εμφανής, ακόμη και στη μετανιωμένη εξομολόγησή της.