Ξαφνικά, οι ευχάριστες αναμνήσεις αντικαταστάθηκαν απότομα από μια φρικτή, αιματηρή αναδρομή. Ο Τζορτζ κατάλαβε αμέσως πού οδηγούσε αυτό. Μπορούσε σχεδόν να μυρίσει την οξεία μυρωδιά καμένου λάστιχου και βενζίνης. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά στο στήθος του και μια νευρική έξαρση κατέκλυσε τις αισθήσεις του.
Για μια σύντομη στιγμή, ο Γιώργος πίστεψε ότι κρατώντας τα μάτια του ανοιχτά, θα μπορούσε να αποτρέψει τον εαυτό του από το να ξαναζήσει το πιο τραυματικό γεγονός της ζωής του. Αλλά ήταν μάταιο. Οι αναμνήσεις ήταν τόσο ζωντανές, που τον άρπαζαν αμείλικτα, επαναλαμβάνοντας τη χειρότερη εμπειρία που είχε περάσει ποτέ.
Κλείνοντας τα μάτια του, οι εικόνες του ατυχήματος ξαναγύρισαν πίσω σαν χείμαρρος. Η δύναμή τους τον κατέκλυζε, κάθε στιγμή αναπαρήγαγε με φρικιαστικές λεπτομέρειες, σαν να την έζησε ξανά από την αρχή. Μόνο που αυτή τη φορά, ήξερε ακριβώς τι ερχόταν. Και δεν είχε καλό τέλος…