Καθώς η μέρα περνούσε, ένα αίσθημα ανησυχίας άρχισε να τρυπώνει στην καρδιά του Μπιλ. Ως μικρός αγρότης, ήξερε πόσο ζωτικής σημασίας ήταν οι αγελάδες του γι’ αυτόν. Ήταν τα προς το ζην, οι σύντροφοί του και η ραχοκοκαλιά της φάρμας του. Αγαπούσε κάθε μία από αυτές, αλλά η Ντέιζι ήταν ξεχωριστή. Η σκέψη ότι κάτι τρομερό θα της συνέβαινε ήταν αφόρητη.
Ήταν το πρώτο μοσχάρι που είχε μεγαλώσει όταν ξεκίνησε τη φάρμα του, και με τα χρόνια είχε γίνει σαν φίλη του. Το να χάσει την πιο πολύτιμη αγελάδα του θα του ράγιζε την καρδιά. Κι αν κάποιο αρπακτικό είχε μπει μέσα και είχε τρομάξει τις αγελάδες; Ή μήπως είχε ξεχάσει να κλειδώσει σωστά την πύλη; Δεν μπορούσε να το φανταστεί, αλλά παρόλα αυτά, κάθε πιθανότητα έτρεχε στο μυαλό του.
Ο Μπιλ αποφάσισε να περάσει το υπόλοιπο της ημέρας αναζητώντας τη Ντέιζι. Άφησε όλα τα άλλα καθήκοντά του, όλες τις άλλες δουλειές του. Όλη του η προσοχή ήταν στραμμένη στο να βρει τη Ντέιζι. Περπατούσε μέσα στα χωράφια του, φωνάζοντας το όνομα της Ντέιζι. Έλεγξε κάθε γωνιά της φάρμας του, ελπίζοντας να βρει τη Μαργαρίτα να κρύβεται κάπου. Αλλά καθώς ο ήλιος έδυε, δεν υπήρχε ακόμα κανένα ίχνος της Ντέιζι.