Με τίποτα; Από μακριά, ο Μπιλ εντόπισε μια μαύρη φιγούρα να ανεβαίνει το λόφο του βοσκοτόπου προς τη φάρμα. Το βάδισμά της, το δέρμα της, η απαλή κραυγή της που μεταφερόταν από τον άνεμο: …… Έμοιαζε με μαργαρίτα! Ο Μπιλ δεν μπορούσε να το πιστέψει. Πολλούς μήνες αργότερα, είχε πράγματι επιστρέψει η Μαργαρίτα;
Ο Μπιλ κοίταξε την αγελάδα με δυσπιστία.
‘Αυτό δεν μπορεί να είναι σωστό ……’ Ασθμαίνονταν. Ανοιγοκλείνοντας μανιωδώς τα μάτια του, ήταν πεπεισμένος ότι τα μάτια του πρέπει να του έπαιζαν παιχνίδια. Αλλά η αγελάδα ήταν εκεί, όπως και το έδαφος κάτω από τα πόδια του.