Η Sindy ένιωθε συχνά μόνη μεγαλώνοντας, ειδικά κατά τη διάρκεια του γυμνασίου. Οι γονείς της έχαναν μεγάλες στιγμές, όπως τα γενέθλια και τους αγώνες ποδοσφαίρου. Οι γονείς της τόνιζαν μόνο όλα τα λάθη που έκανε, χωρίς ποτέ να εξετάζουν όλα τα σπουδαία πράγματα που έκανε. Αυτό έκανε τη Sindy να αισθάνεται θλιμμένη και μόνη, σαν να μην την έβλεπαν πραγματικά.
Στο λύκειο, δυστυχώς, δεν άλλαξαν πολλά. Οι βαθμοί της Sindy έπεσαν και οι γονείς της δεν ήταν ευχαριστημένοι με αυτό. Οι γονείς των άλλων παιδιών τα επευφημούσαν, αλλά οι γονείς της Sindy ήταν διαφορετικοί. Δεν ήταν πολύ κοντά και η Sindy ένιωσε τη σιωπή – μια σιωπή γεμάτη μυστικά και μοναξιά.