Ο λύκος, ο οποίος μέχρι τώρα ήταν μια δέσμη σφιγμένης ενέργειας και επιφυλακής, άρχισε να κινείται. Με αποφασιστικά βήματα, περπάτησε προς την πόρτα, με τις κινήσεις του να είναι σκόπιμες και σαφείς. Έκανε μια παύση, γυρίζοντας το κεφάλι του για να κοιτάξει την Κέιτι, σαν να ήθελε να βεβαιωθεί ότι την πρόσεχε.
Τα μάτια της Κέιτι άνοιξαν από έκπληξη. Η συμπεριφορά του λύκου ήταν τόσο έξω από τον χαρακτήρα του από την επιθετική στάση που είχε δείξει αρχικά. Φαινόταν σαν να την προσκαλούσε, σαν να την παρότρυνε να την ακολουθήσει. Υπήρχε μια εξυπνάδα στο βλέμμα του, μια σιωπηλή επικοινωνία που ήταν εκπληκτική και μυστηριώδης,