Οι σφυγμοί της Αμάρα ανέβηκαν γρήγορα καθώς η ξαφνική αναστάτωση διέλυσε την ομάδα. Ο ελέφαντας είχε εμφανιστεί από το πουθενά, με τον τρομερό βρυχηθμό του να σκορπίζει τους τουρίστες σαν φύλλα σε καταιγίδα. Οι άνθρωποι ούρλιαζαν, φεύγοντας από το μονοπάτι προς κάθε κατεύθυνση, κοιτάζοντας με δυσκολία πίσω καθώς το τεράστιο πλάσμα έτρεχε πίσω τους.
Παγωμένη, η Αμάρα πιέστηκε πάνω στο δέντρο, πολύ τρομοκρατημένη για να αναπνεύσει. Οι τουρίστες είχαν φύγει χωρίς δεύτερη σκέψη, εγκαταλείποντάς την να αντιμετωπίσει μόνη της το θηρίο. Αργά, ο ελέφαντας έστρεψε την προσοχή του προς το μέρος της, με τον πανίσχυρο κορμό του να χαμηλώνει κοντά στον ώμο της. Το μυαλό της Αμάρα φώναζε να τρέξει, αλλά τα πόδια της δεν υπάκουαν.
Προς μεγάλη της έκπληξη, ο ελέφαντας έσπρωξε το χέρι της με μια εκπληκτική ευγένεια. Τα μάτια του συνάντησαν τα δικά της, σαν να την προέτρεπε να καταλάβει. Με το χτύπημα των αυτιών και ένα ήσυχο σπρώξιμο, της έγινε φανερό ότι ο ελέφαντας ήθελε να τον ακολουθήσει, και παρ’ όλα αυτά, έκανε τα πρώτα διστακτικά της βήματα προς το άγνωστο.