Η καρδιά της Τζένης χτύπησε δυνατά όταν είδε τα κόκκινα και μπλε φώτα να αναβοσβήνουν στον καθρέφτη της. Τι θα μπορούσε να είχε κάνει λάθος “Οδηγούσα κανονικά, ούτε καν έτρεχα”, μουρμούρισε η Τζένη. Χμμ, ίσως απλώς κάποιος τυχαίος έλεγχος, σκέφτηκε και σταμάτησε ήρεμα στην άκρη του έρημου αγροτικού δρόμου.
Καθώς ο αστυνομικός πλησίαζε, ένα έντονο φως έλαμψε μέσα από το παράθυρο της πλευράς του οδηγού. Η Τζένη ανατρίχιασε καθώς η φωτεινή δέσμη από τον φακό του αστυνομικού πλημμύρισε ξαφνικά το εσωτερικό του αυτοκινήτου της. Ανυποψίαστη για το τι επρόκειτο να συμβεί, κατέβασε το παράθυρο. “Δίπλωμα και άδεια κυκλοφορίας”, απαίτησε ο αστυνομικός με έντονο ύφος. Η Τζένη συμμορφώθηκε, προσφέροντας ένα ευγενικό χαμόγελο, ένα χαμόγελο που συχνά είχε εξομαλύνει μικροπροβλήματα στο παρελθόν.
Ωστόσο, αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά. Η συνήθης γοητεία της, που συχνά αποτελούσε το εισιτήριο για να ξεφύγει από τους μπελάδες, φάνηκε να μην έχει αποτέλεσμα. Καθώς παρακολουθούσε τον αστυνομικό να την εξετάζει εξονυχιστικά από την κορυφή ως τα νύχια, δεν μπορούσε να απαλλαγεί από την αίσθηση ότι αυτή τη φορά θα μπορούσε να λειτουργήσει ακόμη και εις βάρος της. Και λίγα λεπτά αργότερα, καθώς θα ανακάλυπτε τον λόγο, η αίσθηση της προαίσθησης μεγάλωνε- αυτό ήταν κακό, πολύ κακό..