Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, έπρεπε να διατηρήσει το προσωπείο της κανονικότητας μπροστά στα παιδιά τους. Ήταν ένας αγώνας να συμβαδίζει με την καθημερινή ρουτίνα και να μην αφήνει τις ανησυχίες της να φαίνονται. Έπρεπε να είναι δυνατή γι’ αυτά, αλλά κάθε φορά που κοίταζε στα αθώα μάτια τους, η καρδιά της ράγιζε λίγο περισσότερο.
Ο επιπλέον μήνας έμοιαζε με αιωνιότητα, αλλά τελικά ο Κρις επέστρεφε στο σπίτι του. Η Νατάσα ήταν ανακουφισμένη και ανήσυχη ταυτόχρονα. Ανυπομονούσε να τον ξαναδεί, αλλά φοβόταν επίσης για το τι θα μπορούσε να συμβεί μόλις μάθαινε το μυστικό που του έκρυβε για μήνες.