Ο Πέτρος γνώριζε καλά τις λιγότερο γνωστές διαδρομές του Χέιβεν και χρησιμοποίησε αυτή τη γνώση προς όφελός του στην απόδρασή του. Ο Πίτερ περιηγήθηκε στα σοκάκια της πόλης, χρησιμοποιώντας το δίκτυο των παραγνωρισμένων μονοπατιών και των συντομότερων διαδρομών προς όφελός του. Κρύφτηκε πίσω από κάδους απορριμμάτων για να καλυφθεί όταν πέρασε ένα περιπολικό της αστυνομίας, η παρουσία του οποίου του υπενθύμισε το επείγον της αποστολής του.
Οι συνηθισμένοι ήχοι της παραθαλάσσιας πόλης αποκτούσαν νέο νόημα καθώς κινούνταν αθόρυβα, και κάθε απροσδόκητος ήχος όξυνε την εγρήγορσή του. Τελικά, ο Πίτερ βγήκε από τα σοκάκια και είδε το λιμάνι, ασυνήθιστα ήσυχο στο πρωινό φως. Σύρθηκε πιο κοντά, μένοντας στα σκοτεινά σημεία, με το βλέμμα του εστιασμένο στο να βρει το σκάφος του κουνιάδου του.