Το βίαιο τράνταγμα έστειλε τον Πίτερ να πέσει στο κρύο, μεταλλικό πάτωμα. Ο εξοπλισμός αναρρίχησής του κροταλίστηκε γύρω του καθώς προσπαθούσε να ξαναβρεί τα πατήματά του. Η αποπροσανατολιστική κίνηση σταμάτησε τόσο απότομα όσο είχε ξεκινήσει και η μηχανή σίγησε. Μια παγερή ησυχία κατέλαβε το πλοίο για άλλη μια φορά.
Σπεύδοντας έξω στην πρύμνη, τα μάτια του Πίτερ σάρωσαν τον ορίζοντα. Το σκάφος του, που κάποτε ήταν δεμένο κοντά, τώρα έπλεε μακριά, μια κουκίδα στο παγωμένο φόντο. Ένα αίσθημα φόβου τον έπιασε καθώς συνειδητοποίησε ότι είχε ξεμείνει σ’ αυτόν τον αινιγματικό, παγωμένο κολοσσό.