Με κάθε βήμα, το κρύο φαινόταν να βαθαίνει και η απόκοσμη σιωπή του πλοίου γινόταν καταπιεστική. Αλλά ο Πίτερ συνέχισε, με την αποφασιστικότητά του ακλόνητη. Η υπόσχεση των απαντήσεων -και η ευκαιρία να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασής του- τον οδήγησε προς τα εμπρός, προς την καρδιά των από καιρό κρυμμένων μυστικών του πλοίου.
Το μονοπάτι προς το μηχανοστάσιο ήταν ένας λαβύρινθος από σκιώδεις διαδρόμους και σιωπηλούς θαλάμους. Η ακτίνα του φακού του Πίτερ διέσχισε το αποπνικτικό σκοτάδι, φωτίζοντας παγωμένους τοίχους και ξεχασμένα μηχανήματα. Κάθε τρίξιμο του δαπέδου και κάθε βογγητό του πλοίου τον έκανε να αναπηδά, ενώ η καταπιεστική σιωπή ενίσχυε την ανησυχία του.