Καθώς το βλέμμα του μετατοπίστηκε στον ιστό του πλοίου, μια ξαφνική κίνηση τράβηξε την προσοχή του Πίτερ. Η καρδιά του χτύπησε δυνατά. “Αποκλείεται…” ψιθύρισε, καθώς η αναπνοή του σταμάτησε. “Θα μπορούσε να είναι;” μουρμούρισε, στραβώνοντας τα μάτια του για να το δει καλύτερα.
Αυτό που είδε ήταν εντελώς απροσδόκητο, μια ζωντανή ανωμαλία μέσα στην έρημη ατσάλινη πεδιάδα. Μέσα στη γαλήνια ομορφιά του παγωμένου τοπίου και της ατσάλινης πεδιάδας, μια βουτιά χρώματος ξεχώριζε, ζωηρή και ζωντανή, σε πλήρη αντίθεση με τον μονόχρωμο κόσμο γύρω της. Η ανακάλυψη του προκάλεσε ανατριχίλα στη σπονδυλική στήλη.