Παρά τις προσπάθειές του, ο Πέτρος δεν μπορούσε να διακρίνει ακριβώς τις λεπτομέρειες του μυστηριώδους θεάματος που είχε τραβήξει την προσοχή του. Ήταν όμως σίγουρος ότι κάτι κινούνταν στοχευμένα πάνω στο πλοίο. Η φευγαλέα ματιά ήταν αρκετή για να του προκαλέσει την περιέργεια, μια ζωντανή θολούρα πάνω στο κομψό μαύρο του πλοίου.
Μετά από μερικά τεταμένα δευτερόλεπτα, η κίνηση εξαφανίστηκε, γλιστρώντας αθόρυβα στην άλλη πλευρά του ιστού, αφήνοντας στον Πίτερ μόνο το κρύο, σιωπηλό σκάφος που επέπλεε στα παγωμένα νερά. Στεκόταν εκεί με τα κιάλια του ακόμα πιεσμένα στα μάτια του, με ένα μείγμα σύγχυσης και ίντριγκας να τον κατακλύζει.