“Τι στο καλό θα μπορούσε να είναι αυτό;” μουρμούρισε στον εαυτό του, με το κεφάλι του να οργιάζει με τις πιθανότητες. Η ξαφνική εξαφάνιση της κίνησης προκάλεσε ακόμη περισσότερο την περιέργειά του, μετατρέποντάς την σε διακαή επιθυμία να ξεδιαλύνει τα μυστικά που έκρυβε το πλοίο.
Το μυστήριο εντάθηκε όσο περνούσαν τα λεπτά, αφήνοντας τον Πίτερ με μια πλημμύρα ερωτήσεων. Η ιδέα ότι ό,τι ή όποιος κι αν είχε κινηθεί στο πλοίο μπορεί να είχε κολλήσει εκεί για εβδομάδες, ίσως και μήνες, προκαλούσε αμηχανία. Δεδομένης της κατάστασης του πλοίου και της σταδιακής παρασύρευσής του στον ωκεανό, η σκέψη της επιβίωσης φαινόταν σχεδόν αδιανόητη.