Τα δάχτυλα της Νάταλι έτρεμαν καθώς έβαζε τις τελευταίες πινελιές στην τούρτα, ενώ η καρδιά της χτυπούσε δυνατά από ένα μείγμα ενθουσιασμού και νεύρων. Η κουζίνα γέμισε με τη ζεστή, ζαχαρένια μυρωδιά του ψησίματος, μια υπόσχεση της γιορτής που θα ακολουθούσε. Ο Άνταμ μπήκε μέσα, με ένα λαμπρά τυλιγμένο κουτί στα χέρια του, με τα μάτια του να λάμπουν από προσμονή. “Κι άλλο δώρο;” Ρώτησε η Νάταλι, με τη φωνή της να είναι ένα μείγμα περιέργειας και διασκέδασης.
“Μόνο ένα ακόμα”, απάντησε, τοποθετώντας το δώρο πάνω στον ήδη πανύψηλο σωρό στο τραπέζι. Αντάλλαξαν ένα βλέμμα γεμάτο ανομολόγητες ελπίδες, το αποκορύφωμα εβδομάδων σχεδιασμού για τα πρώτα γενέθλια της Εύας μαζί τους. Το σαλόνι, στολισμένο με ζωηρά μπαλόνια και απαλές μελωδίες της Ντίσνεϊ, ήταν ένα ονειρικό τοπίο χαράς που περίμενε να αποκαλυφθεί.
Δεν γνώριζαν, καθώς η Εύα κατέβαινε τις σκάλες, κρατώντας ένα μικρό υφαντό αρκουδάκι, ότι η συγκινητική στιγμή επρόκειτο να πάρει μια πολύ σκοτεινή τροπή. Η Εύα, με τα νεοαποκτηθέντα αγγλικά της, άρχισε να μοιράζεται μια αλήθεια που έκανε τις καρδιές τους να βουλιάξουν και τον κόσμο να γυρίσει εκτός ελέγχου.