Στο εσωτερικό, ο αέρας ήταν πυκνός και υγρός. Τους οδήγησαν σε έναν αμυδρά φωτισμένο διάδρομο σε ένα μικρό δωμάτιο όπου τους περίμενε η Εύα. Όταν πρωτογνώρισαν την Εύα, ήταν ντροπαλή και επιφυλακτική, προσκολλημένη σε ένα φθαρμένο αρκουδάκι. Τα ρούχα της ήταν πολύ μεγάλα και τα μάτια της, αν και μεγάλα και περίεργα, είχαν μια υποψία φόβου.
Μόλις είδε την Εύα, η Νάταλι γονάτισε στο επίπεδό της, με τα μάτια της γεμάτα δάκρυα καθώς συστηνόταν ευγενικά. “Γεια σου Εύα, είμαι η Νάταλι και αυτός είναι ο Άνταμ. Ήρθαμε να σε πάμε σπίτι σου”