Οι μέρες της Εύας ήταν γεμάτες με νέες και συχνά συγκλονιστικές εμπειρίες. Πήγαινε για πρώτη φορά στο σχολείο, με το πρόσωπό της να είναι μια μάσκα ανησυχίας. Το να κάνει φίλους ήταν ένα αποθαρρυντικό εγχείρημα και η συμμετοχή σε δραστηριότητες έμοιαζε με ναρκοπέδιο.
Κάποιες μέρες ήταν ιδιαίτερα δύσκολες- αποσύρθηκε στη σιωπή, με τη νοσταλγία να είναι χαραγμένη στα χαρακτηριστικά της. “Rafiki zangu, nimeona kitu kizuri” ψιθύρισε. Ωστόσο, όλες οι προσπάθειες της Εύας να επικοινωνήσει με τους Smiths ήταν μάταιες.