Αφού ηρέμησαν την Εύα και την έβαλαν για ύπνο, η Νάταλι και ο Άνταμ κάθισαν στο τραπέζι της κουζίνας, με το μυαλό τους να τρέχει. “Άνταμ, κι αν μας διαφεύγει κάτι Κι αν η ιστορία της Εύας έχει περισσότερα απ’ όσα μας είπαν;”
Καθώς τα αγγλικά της Εύας βελτιώνονταν, οι αποκλίσεις γίνονταν όλο και πιο εμφανείς. Μιλούσε συχνά για τα αδέλφια της, τον Μάικλ και τη Σάρα, περιγράφοντάς τα με ένα μείγμα χαράς και θλίψης. “Ο Μάικλ, ήταν αστείος. Και η Έγιο, μου τραγουδάει”, έλεγε η Εύα και τα μάτια της έλαμπαν από τις αναμνήσεις. Αυτές οι ιστορίες διέψευδαν τον ισχυρισμό του οργανισμού ότι η Εύα δεν είχε αδέλφια.