Σε ηλικία μόλις 21 ετών, ο κόσμος της Νάταλι γκρεμίστηκε από τη διάγνωση της ενδομητρίωσης. Η σκληρή ειρωνεία της κατάστασής της επέφερε τον αντίκτυπό της στη βαθύτερη επιθυμία της: να γίνει μητέρα. Κάθε αποτυχημένη προσπάθεια σύλληψης ήταν μια νέα πληγή, που βάθαινε τον πόνο στην καρδιά της, αλλά και ενίσχυε την αποφασιστικότητά της να γίνει μητέρα.
Ο Άνταμ, πάντα στυλοβάτης της δύναμης, στάθηκε δίπλα στη Νάταλι κατά τη διάρκεια του εξαντλητικού ταξιδιού των θεραπειών υπογονιμότητας. Την κρατούσε τις σκοτεινές νύχτες που η ελπίδα έμοιαζε με μακρινό όνειρο και της ψιθύριζε λόγια παρηγοριάς όταν η απελπισία απειλούσε να τους καταπιεί.