Η Μαρία, πιο ψύχραιμη πλέον, χαμογέλασε μέσα από τα δάκρυά της και τους κάλεσε μέσα στο ταπεινό της σπίτι. Το εσωτερικό ήταν απλό αλλά ζεστό, γεμάτο με το ανακουφιστικό άρωμα του μαγειρέματος και τους ήχους των παιδιών που έπαιζαν έξω. Κάθισαν μαζί, με τη Μαρία να κρατάει ακόμα σφιχτά το χέρι της Εύας, σαν να φοβόταν να την αφήσει.
Η Νάταλι και ο Άνταμ αντάλλαξαν μια ματιά πριν μιλήσει ο Άνταμ. “Μαρία, μπορείς να μας πεις τι συνέβη Πρέπει να καταλάβουμε πώς έγιναν όλα αυτά” Η Μαρία αναστέναξε βαθιά: “Όλα ξεκίνησαν όταν μια ομάδα ήρθε στο χωριό μας”, ξεκίνησε με τη φωνή της σταθερή αλλά βαριά από συγκίνηση.