Η καρδιά της Νάταλι ράγιζε κάθε φορά που κοίταζε την Εύα, σκεπτόμενη τη ζωή που ήλπιζαν να της δώσουν. “Κάνουμε τη σωστή επιλογή;” ρώτησε τον Άνταμ, με τη φωνή της πνιγμένη από τη συγκίνηση. “Θα μπορούσε να έχει τόσα πολλά εκεί. Θα μπορούσαμε να της παρέχουμε όλα όσα χρειάζεται”
Ο Άνταμ την αγκάλιασε σφιχτά, με τα δικά του δάκρυα να αναμειγνύονται με τα δικά της. “Το ξέρω, Νατ. Αλλά δεν μπορούμε να την πάρουμε μακριά από την οικογένειά της. Δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε την αγάπη και τη σύνδεση που έχει μαζί τους. Πρέπει να κάνουμε αυτό που είναι σωστό για την Εύα, όχι μόνο αυτό που είναι εύκολο για εμάς”