Εν μέσω του κοινού τους γέλιου, το χτύπημα μικρών ποδιών προανήγγειλε την άφιξη των δύο κοριτσιών τους, με τις εκφράσεις τους να είναι χαραγμένες από ανησυχία. “Πού είναι η μαμά;” “Είναι καλά;!” “Την ακούσαμε να ουρλιάζει!” φώναξε η μία κόρη. Ο Τζακ και η σύζυγός του αντάλλαξαν ένα γνωρίζον βλέμμα, με το χαμόγελό τους να αποτελεί φάρο καθησυχασμού για τα παιδιά. Για μια στιγμή, φάνηκε ότι η μέρα θα εξελισσόταν με τον συνηθισμένο, ανακουφιστικό ρυθμό της.
Μόλις γεύτηκαν και τις τελευταίες μπουκιές του πρωινού, ο Τζακ ήξερε ότι ήταν καιρός να βγει έξω και να φροντίσει τα ζώα του. Με κουβάδες με τροφή στο χέρι, κατευθύνθηκε προς το κοτέτσι.