Από ψυχολογική άποψη, ο ακραίος τρόπος ζωής του Amou Haji θα μπορούσε να θεωρηθεί ως απάντηση στα πρώιμα συναισθηματικά τραύματα που υπέστη, υποδηλώνοντας ότι οι αντισυμβατικές συμπεριφορές του μπορεί να χρησιμεύουν ως μηχανισμός αντιμετώπισης των δυσκολιών του παρελθόντος, προτρέποντας σε μια βαθύτερη εξέταση της πολύπλοκης αλληλεπίδρασης μεταξύ της προσωπικής ιστορίας και των σημερινών επιλογών.
Η επιλογή της απομόνωσης και μιας ριζικά απλής ζωής μπορεί να αποτελεί τον τρόπο με τον οποίο ελέγχει το περιβάλλον του και προστατεύει τον εαυτό του από περαιτέρω συναισθηματικό πόνο. Αυτή η πτυχή της ζωής του προσκαλεί σε μια βαθύτερη εξέταση των δεσμών μεταξύ του τραύματος, των προσωπικών επιλογών και των προσαρμογών στον τρόπο ζωής.