Ζώντας χωρίς τους συνήθεις δείκτες της σύγχρονης ζωής, η αντίληψη του Amou Haji για τον χρόνο μπορεί να διαφέρει σημαντικά από τον κανόνα, προκαλώντας προβληματισμό για την υποκειμενική φύση της χρονικής εμπειρίας και τους τρόπους με τους οποίους πολιτιστικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες επηρεάζουν την αντίληψή μας για τον χρόνο, αμφισβητώντας έτσι τις συμβατικές έννοιες της παραγωγικότητας και της προόδου σε έναν κόσμο που καθοδηγείται από χρονοδιαγράμματα και προθεσμίες.
Η αποσύνδεσή του από τους τακτικούς κύκλους των καθημερινών δραστηριοτήτων που καθορίζουν τις περισσότερες ζωές -όπως τα προγράμματα εργασίας και οι κοινωνικές υποχρεώσεις- μπορεί να του προσφέρει μια μοναδική προοπτική για τη γήρανση και το πέρασμα του χρόνου.