Ο Steve, μόλις άκουσε την έκκληση της Hana, είδε την αποφασιστικότητα στα μάτια της και συμφώνησε να βοηθήσει χωρίς κανένα δισταγμό. “Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε”, είπε, με τη φωνή του να είναι ένα μείγμα αποφασιστικότητας και περιέργειας. Μαζί πήραν το δρόμο για το δωμάτιο όπου περίμεναν η αρκούδα και ο σύντροφός της.
Καθώς οι δυο τους πλησίαζαν στο δωμάτιο, ο στοιχειωμένος ήχος του βρυχηθμού γέμισε τον αέρα, ένα ξεκάθαρο σήμα κινδύνου. Ο συναισθηματικός βρυχηθμός υπογράμμιζε τη βαθιά ανησυχία της αρκούδας για το μικρό, μυστηριώδες πλάσμα που είχε φέρει στο νοσοκομείο. Ήταν ένας ήχος που αντηχούσε με μια ωμή, προστατευτική επείγουσα ανάγκη, αποκαλύπτοντας έναν βαθύ δεσμό μεταξύ των δύο όντων.