Καθώς άφησε έναν κουρασμένο αναστεναγμό, μια ανατριχιαστική συνειδητοποίηση τον κατέκλυσε. Η απομακρυσμένη τοποθεσία, μακριά από τα μάτια του πολιτισμού, σήμαινε ότι η δύσκολη θέση του θα περνούσε μάλλον απαρατήρητη. Του ήρθε στο μυαλό ότι είχε ξεκινήσει οικειοθελώς ένα επικίνδυνο ταξίδι από το οποίο μπορεί να μην υπήρχε επιστροφή.
Η λύπη διαπέρασε κάθε του σκέψη, αναγνωρίζοντας τη σοβαρότητα της κακοσχεδιασμένης απόφασής του. Οι συνέπειες φάνταζαν απειλητικές, ρίχνοντας σκιά στις ελπίδες του για λύτρωση. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να προσευχηθεί ότι η οικογένειά του, αυτοί που αγαπούσε περισσότερο, θα έβρισκαν με κάποιο τρόπο την καρδιά τους να τον συγχωρήσουν για την απερισκεψία που τον είχε οδηγήσει σε αυτό το σημείο χωρίς επιστροφή.