Το βλέμμα του Λούκα στράφηκε ξανά στην αρκούδα, η επίμονη αναζήτησή της για ένα χαμένο πράγμα συνεχίστηκε αμείωτη. Κάθε ίνα της ύπαρξής του τον παρότρυνε να φύγει, να ξεφύγει από τον πιθανό κίνδυνο που καραδοκούσε στην αδάμαστη έρημο. Ωστόσο, δεν μπορούσε να κινηθεί. Κατά βάθος ήθελε να μάθει γιατί η αρκούδα ήθελε να την ακολουθήσει.
Στη μέση αυτής της εσωτερικής πάλης, συνέβη μια ξαφνική και απροσδόκητη αλλαγή. Η αρκούδα, σαν να την ωθούσε μια αόρατη δύναμη, σηκώθηκε στα πίσω πόδια της, υψώθηκε πάνω από τον Λούκα σε μια επίδειξη ωμής δύναμης. Ο αέρας τρεμόπαιξε από μια ηλεκτρική προσμονή και η καρδιά του Λούκα χτυπούσε δυνατά στο στήθος του, χωρίς να είναι σίγουρος για το τι σήμαινε αυτή η νέα εξέλιξη.