Η αρκούδα, που μέχρι τώρα ήταν μια δέσμη σφιγμένης ενέργειας και επιφυλακτικής επιφυλακτικότητας, άρχισε να κινείται. Με αποφασιστικά βήματα, περπάτησε προς την πόρτα, με τις κινήσεις της σκόπιμες και σαφείς. Σταμάτησε, γύρισε το κεφάλι της για να κοιτάξει τη Χάνα, σαν να βεβαιωνόταν ότι την πρόσεχε.
Τα μάτια της Χάνα άνοιξαν από έκπληξη. Η συμπεριφορά της αρκούδας ήταν τόσο παράξενη σε σχέση με την επιθετική στάση που είχε δείξει αρχικά. Φαινόταν σαν να την προσκαλούσε, σαν να την παρότρυνε να την ακολουθήσει. Υπήρχε μια εξυπνάδα στο βλέμμα της, μια σιωπηλή επικοινωνία που ήταν εκπληκτική και μυστηριώδης.