Η Χάνα, αναπνέοντας γρήγορα, διηγήθηκε γρήγορα στον Τακάσι τα έκτακτα γεγονότα της νύχτας. “Τακάσι, μια άγρια αρκούδα με έφερε στο δάσος. Έχει κάτι μαζί της και δεν μπορώ να το αφήσω πίσω μου” Υπήρξε μια σύντομη σιωπή από τον Τακάσι και η Χάνα μπορούσε σχεδόν να αισθανθεί την ανησυχία του να μεγαλώνει.
“Χάνα, είναι υπέροχο που θέλεις να βοηθήσεις, αλλά σε παρακαλώ πρόσεχε”, είπε. “Τα άγρια ζώα μπορούν να ενεργήσουν με τρόπους που δεν περιμένουμε, και αυτό θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο” Το δάσος γύρω της έμοιαζε να ενισχύει το βάρος των λόγων του Τακάσι, το θρόισμα των φύλλων και το περιστασιακό χουζούρισμα της κουκουβάγιας γίνονταν μια συμφωνία των προειδοποιήσεων της φύσης. Ωστόσο, η Χάνα ένιωθε να τραβιέται ανάμεσα στο να θέλει να βοηθήσει και να ακούσει τις λογικές συμβουλές του Τακάσι.