Η Τίνα κατάλαβε γρήγορα ότι οι επιθετικές ενέργειες της αρκούδας δεν είχαν σκοπό να είναι επιβλαβείς. Ήταν προφανές ότι η αρκούδα, μαζί με το μικρό πλάσμα που προστάτευε, χρειαζόταν βοήθεια – είτε από την ίδια είτε από έναν επαγγελματία κτηνίατρο. Η καρδιά της Τίνας χτυπούσε δυνατά από την ευθύνη της στιγμής, ενώ η αποφασιστικότητά της σταθεροποιήθηκε με τη συνειδητοποίηση ότι αυτή ήταν πλέον η μόνη γέφυρα προς την ασφάλεια και τη φροντίδα τους.
Κουλουριάστηκε στον εαυτό της, ελαχιστοποιώντας την παρουσία της για να φαίνεται λιγότερο τρομακτική. Παραδόξως, η αρκούδα φάνηκε να καταλαβαίνει τη χειρονομία της Τίνας. Χαλάρωσε λίγο, και τα γρυλίσματα της μετατράπηκαν σε προσεκτικά κλαψουρίσματα. Με τον κίνδυνο να μην αισθάνεται τόσο άμεσος, η Τίνα πήρε μια βαθιά ανάσα. Μύριζε στον αέρα τη μουχλιασμένη μυρωδιά των παλιών χαρτονιών, αναμεμειγμένη με την αυξανόμενη αποφασιστικότητά της να φέρει βοήθεια και να σώσει τους μαθητές της.