Οι σκέψεις του έτρεχαν. “Ίσως απλά χρειάζεται λίγο χώρο”, διαβεβαίωσε τον εαυτό του. Εξάλλου, ήταν στο πλευρό του σε όλα -το ατύχημα, την ανάρρωση, τους μακρινούς μήνες προσαρμογής. Ίσως απλά χρειαζόταν να χαλαρώσει.
Τότε, ενώ δίπλωνε τα άπλυτα -μια δραστηριότητα που συνήθως η Νάταλι επέμενε να χειρίζεται- έπεσε πάνω σε μια απόδειξη στην τσέπη του παλτού της από ένα πολυτελές εστιατόριο που είχαν να επισκεφθούν χρόνια. Η ημερομηνία ταίριαζε με μια νύχτα που εκείνη ισχυριζόταν ότι “δούλευε μέχρι αργά”