Ήταν μια ξένη τώρα, με τα μυστικά της πιο σκοτεινά απ’ ό,τι θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε σχέση. Η Νάταλι τον κοίταξε με μάτια που παρακαλούσαν. “Τζον, σε παρακαλώ, εγώ…” “Όχι”, είπε αποφασιστικά, με τη φωνή του σταθερή αλλά οριστική. “Τελείωσε” Οι λέξεις έμειναν βαριές στον αέρα, και για μια στιγμή όλα φάνηκαν να σταματούν.
Τα δάκρυα της Νάταλι κυλούσαν ελεύθερα τώρα, η ενοχή και η ντροπή της ήταν γραμμένες ξεκάθαρα στο πρόσωπό της. Έριξε τα χαρτιά του διαζυγίου στο τραπέζι, με την καρδιά της να ραγίζει κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε. Καθώς ο Τζον γύρισε να φύγει από την κουζίνα, η Νάταλι άπλωσε το χέρι της, με απόγνωση στη φωνή της.