Η Νάταλι χαχάνισε νυσταγμένα, χάφτοντας τη δικαιολογία, αλλά η καρδιά του Τζον χτυπούσε δυνατά. Η ειρωνεία του πράγματος παραλίγο να τον κάνει να γελάσει δυνατά -φοβόταν περισσότερο να μάθει ότι μπορούσε να βλέπει, απ’ ό,τι φοβόταν ποτέ για την τύφλωσή του.
Η Νάταλι δεν ήταν ποτέ άνθρωπος που έμενε έξω μέχρι αργά, αλλά τώρα επέστρεφε συχνά στο σπίτι πολύ μετά τη δύση του ηλίου. Όταν ο Τζον ρωτούσε, εκείνη ισχυριζόταν αδιάφορα ότι έβρισκε τους φίλους της ή ότι δούλευε υπερωρίες.