Η αγριόγατα, η οποία μέχρι τώρα ήταν μια δέσμη σφιγμένης ενέργειας και επιφυλακτικής επιφυλακτικότητας, άρχισε να κινείται. Με αποφασιστικά βήματα, περπάτησε προς την πόρτα, με τις κινήσεις της σκόπιμες και ξεκάθαρες. Σταμάτησε, γύρισε το κεφάλι της για να κοιτάξει την Κέιτι, σαν να βεβαιωνόταν ότι την πρόσεχε.
Τα μάτια της Κέιτι άνοιξαν από έκπληξη. Η συμπεριφορά της αγριόγατας ήταν τόσο έξω από τον χαρακτήρα της, σε σχέση με την επιθετική στάση που είχε δείξει αρχικά. Φαινόταν σαν να την προσκαλούσε, σαν να την παρότρυνε να την ακολουθήσει. Υπήρχε μια εξυπνάδα στο βλέμμα της, μια σιωπηλή επικοινωνία που ήταν εκπληκτική και μυστηριώδης.