Η ψυχρή συνειδητοποίηση την κατέκλυσε, στέλνοντας ένα ρίγος στη σπονδυλική της στήλη: δεν ήταν μόνοι τους. Ο αγριόγατος που είχε εισβάλει στο νοσοκομείο, προκαλώντας χάος και σύγχυση, ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου μυστηρίου, ενός μυστηρίου που βρισκόταν κρυμμένο κάτω από τη γη σε αυτό το ξεχασμένο πηγάδι. Καθώς το φως του Πίτερ χόρευε πάνω στα σχήματα που κινούνταν από κάτω, της φώναξε: “Αυτά είναι τα ίδια πλάσματα, Κέιτι!”
“Η αγριόγατα… ίσως μας οδήγησε εδώ επίτηδες”, η φωνή του Πίτερ έτρεμε, και τα λόγια του αντηχούσαν στους υγρούς τοίχους του πηγαδιού. “Φαίνεται πως ήθελε να βρούμε αυτά τα πλάσματα, παγιδευμένα εδώ κάτω” Η Κέιτι, κοιτάζοντας μέσα στο σκοτάδι που φωτιζόταν από την τρεμάμενη ακτίνα του φακού του Πίτερ, ένιωσε μια ανατριχίλα να διατρέχει τη σπονδυλική της στήλη.