Καθώς οι συμμαθητές του ασχολούνταν με τις τελευταίες τάσεις και τα κουτσομπολιά, ο Λούκας βρισκόταν όλο και περισσότερο στο περιθώριο, και οι προσπάθειές του να ενταχθεί ματαιώνονταν από τα σαρκαστικά σχόλια και τις πλάγιες ματιές. Αυτή η απομόνωση έγινε ακόμα χειρότερη από τις σωματικές αλλαγές που προανήγγειλε η εφηβεία.
Ενώ οι συνομήλικοι του είχαν νέα ύψη και τις αρχές της μυϊκής τους διάπλασης, το σώμα του Λούκας φαινόταν να επεκτείνεται μόνο προς τα πλάγια. Η αυτοπεποίθησή του για το βάρος του μετατράπηκε σε μια συνεχή, βασανιστική παρουσία στην καρδιά του, που τον έκανε να μην μπορεί να βγει από τη φούσκα του και να κάνει φίλους.