Η καφετέρια έγινε πεδίο μάχης όπου οι θέσεις διεκδικούνταν ανάλογα με τη δημοτικότητα, και ο Λούκας βρέθηκε συχνά στο περιθώριο, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Τα γέλια και οι κουβέντες γύρω του έμοιαζαν πάντα να βρίσκονται έναν κόσμο μακριά, καθώς καθόταν μόνος του, με τον δίσκο του να φέρει τα αποδεικτικά στοιχεία της μοναδικής του παρηγοριάς: το φαγητό.
Δεν είναι ότι ο Λούκας δεν προσπάθησε να ζητήσει βοήθεια από τις σχολικές αρχές. Δυστυχώς όμως γι’ αυτόν, οι καθηγητές δεν αποδείχθηκαν πιο ευγενικοί απέναντι στα προβλήματα του Λούκας απ’ ό,τι οι συμμαθητές του.