“Τι συμβαίνει, Λούκας;” Ρώτησε ο κ. Τόμσον, κάνοντάς του νόημα να καθίσει. Ο Λούκας πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να εξηγεί. Μίλησε για το καθημερινό μαρτύριο, τα σκληρά αστεία για το βάρος του και για το πώς ένιωθε εντελώς μόνος.
Ήλπιζε ότι ο κ. Τόμσον θα προσέφερε κάποια κατανόηση, έναν ασφαλή χώρο, ίσως ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση του εκφοβισμού. Αλλά καθώς ο Λούκας ξεχείλιζε την καρδιά του, παρατήρησε μια αλλαγή στη συμπεριφορά του κ. Τόμσον. Αλλά δεν ήταν η αντίδραση που περίμενε.