Αυτή η τάση να αγνοούνται τα άτομα που έχουν ανάγκη, ακόμη και όταν η αγωνία τους είναι εμφανώς εμφανής, αναδεικνύει ένα πολύ ευρύτερο και ανησυχητικό ζήτημα αδράνειας κατά τη διάρκεια καταστάσεων έκτακτης ανάγκης.
Αντικατοπτρίζει ένα ευρύτερο μοτίβο όπου, παρά την αναγνώριση του επείγοντος και των ορατών ενδείξεων ότι κάποιος χρειάζεται βοήθεια, πολλοί άνθρωποι παραμένουν παθητικοί. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια συλλογική παράλυση, όπου όλοι υποθέτουν ότι κάποιος άλλος θα δράσει, οδηγώντας σε μια εκτεταμένη αποτυχία παροχής έγκαιρης βοήθειας.