Τα τρεμάμενα χέρια του Τζούλιαν έπιασαν σφιχτά τα χέρια της Τζένιφερ, καθώς η λύπη τον κατέκλυζε. Είχαν χάσει όλα τα προειδοποιητικά σημάδια που ήταν ακριβώς κάτω από τη μύτη τους, αποτυγχάνοντας να προστατεύσουν την κόρη τους. Το βάρος αυτής της συνειδητοποίησης βάρυνε πολύ τον Τζούλιαν, ο οποίος ένιωθε ότι έπρεπε να ήταν εκείνος που θα έπρεπε να είχε εξασφαλίσει την ασφάλειά της.
Παραδόξως, ήταν η γάτα τους που είχε παρατηρήσει τα σημάδια. Η συμπεριφορά της τους τελευταίους μήνες, που κάποτε θεωρούνταν παράξενη και επιθετική, τώρα κατανοήθηκε ως προστατευτική. Ο Τζούλιαν ανατρίχιασε στη μνήμη του ότι σκεφτόταν να παραδώσει τη γάτα σε ένα καταφύγιο, μια σκέψη που τώρα τον γέμιζε ντροπή για την παρεξήγηση των προθέσεών της.
Διακόπτοντας τις ενοχές του, ένας αστυνομικός επαίνεσε την επαγρύπνηση της γάτας. Ο Τζούλιαν αρχικά ενοχλήθηκε με την αναφορά στο ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα, αλλά σύντομα αναγνώρισε την αλήθεια σε αυτά τα λόγια. Η συνεχής παρουσία του Γουίσκερ στο πλευρό του μωρού τους δεν ήταν απλώς μια περίεργη συμπεριφορά, αλλά μια σιωπηλή μορφή προστασίας.