Δεν επρόκειτο απλώς για ένα χαμένο κατοικίδιο- ήταν μια βάναυση προδοσία. Με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά και την αποφασιστικότητά του να σκληραίνει, ο Τομ ορκίστηκε να αντιμετωπίσει το σκοτάδι, να διαλύσει τη διεστραμμένη παγίδα και να σώσει την αγαπημένη του Μίμι από τα νύχια αυτών των άθλιων πρακτόρων.
Η Μίμι δεν ήταν απλώς ένα ακόμη χαμένο αντικείμενο. Ήταν η σύντροφός του, η ευθύνη του, και βρισκόταν εκεί έξω, παγιδευμένη σε αυτό το σκληρό σχέδιο. Τα χέρια του Τομ έτρεμαν καθώς προσπαθούσε να σταθεροποιήσει τον εαυτό του. Η αναπνοή του έβγαινε με ρηχά λαχάνιασμα, καθώς το βάρος της ανακάλυψης τον πίεζε.